اگر به اصالت انسان به عنوان نه تنها منبع، و نه تنها حتی سرمایه در سازمان، بلکه به عنوان اصل و اساس هر نهاد، شرکت یا سازمان بازگردیم ( یعنی همان چیزی که به نظر میرسد در تمدن ایرانی هم وجود داشته است)، مقوله ای که امروز تحت عنوان Engagement می شناسیم، پررنگ تر و بسیار پراهمیت می شود. برای این واژه معادلهایی مثل دلبستگی یا تعلق سازمانی، و درکارتنیدگی به کار می رود. در چهارمین رویداد و مظابق رویکرد همیشگی به منظور فهم دقیق موضوع، از زوایای مختلف و توسط خبرگان و نخبگان علوم انسانی و نیز اصحاب و صاحب نظران حوزه سرمایه انسانی و نیز خبرگان کسب و کار و مدیران عامل، به بررسی آن پرداختیم. به علاوه در این همایش، از ترجمه کتاب "کارکنان مشتاق" اثر بجسته و مهم پروفسور دیوید سیروتا و همکاران که حاوی آخرین نظریه انگیزش و تعلق سازمانی تحت عنوان نظریه سه عاملی که مبتنی بر داده های پیمایشی مفصل و به زبان فنی، evidence based است و توسط اعضای هیات علمی روما سرکار خانم مهسا دری و آقای دکتر حمیدرضا جعفری است، رونمایی شد.

حکمرانی شرکتی مقوله ای است که همانند بسیاری دیگر، در ایران از تصویر جامع خود دور شده است و امری قانونی یا نهایتا مالی در نظر گرفته می شود. حال آنکه نوعی فلسفه برای سازمان و نمایاننده تفکر و رویکرد بنیانگذار یا بنیانگذاران و نیز مدیران عامل به اداره کرد سیستم خود است. مفهومی عمیق و جامع. در کشور ما که آبستن عدم قطعیت ها و بحرانهاست نیز رویکرد مرکزگرایی و فردمحورانه که در اغلب کسب و کارها فضای غالب است، در برخی بحرانها اتفاقا کمک کننده و پیش برنده بوده است اما بخصوص امروز که تعداد و شدت بحرانها از حدی فراتر رفته است، به زعم ما رویکرد سابق ناکارآمد است و بازگشت به خردجمعی امری ضروری و حیاتی است. ما باور داریم حکمرانی شرکتی، تبلور خردجمعی در حوزه شرکت و سازمان است. به سبک رویدادهای پل، با هم و کنار هم و با شنیدن از خبرگان و متخصصین، زبدگان و با تجربه های صنایع، و نیز اصحاب سیاستگزاری فضای کسب و کار، به فهم دقیق مساله از ابعاد مختلف خواهیم پرداخت.

بحران جانشینی در فضای کسب و کار بخش خصوصی ایران

رخدادهای سال 1401 فضایی در جامعه ایجاد کرد که انسان ها به عنوان اصلی ترین سازنده نهادهای کسب و کاری تحت عنوان شرکت یا سازمان را متاثر از خود ساخت. فضایی که بسیاری را دچار بهت و اندوه، بغض و خشم، و فضایی که دیگر نمی دانستند چه باید بکنند و چه می توانند بکنند. فاصله ایجاد شده میان ملت و دولت یا حکمرانی و افراد را به شدت افزایش داد. این اتفاقات که مدتها ادامه داشت، فضایی ایجاد کرد که می توان آن را فضای استیصال دانست، واژه سنگینی که فهم معنا و مفهوم آن، چیستی و چگونگی آن مقدم بر تجویز راهبردها و راهکارهای مواجهه با آن بود. انسان ایرانی که بعد از ورود به شرکت و سازمان ، منبع یا سرمایه انسانی تلقی می شود، نمی توانست و نمی تواند خود را از آن هیجانات و حال و هوا، پیش از ورود به سازمان منفک کند. به علاوه رخدادها پدیده مهاجرت مغزها را شدت و سرعت بخشید و فضای نیروی متخصص در حوزه های پیشرو کسب و کار در ایران به شدت تحت تاثیر قرار گرفت. بررسی این پدیده و فهم آن در راستای ماموریت ما و رویدادهای پل، در دستور کار قرار گرفت.