برنامه های آموزشی بدون تبلور عملی

مقاومت مدیران، برنامه‌های ناکارآمد و حذف آموزش ، اول مرغ یا تخم مرغ؟

اینکه دیدگاه عمده رهبران و مدیران در فضای کسب و کار نسبت به مقوله آموزش ابتدا به این شکل بدبینانه و توام با بی اعتمادی بود و سپس تبدیل به یک پیشگویی صادقه شد، یا اینکه متولی حرمت امامزاده را نگه نداشت و منجر به این سوبرداشت شد، کدام یک زمینه ساز بوده است به زعم ما تفاوتی ایجاد نمی کند. مهم این است که بپذیریم این نگرش یک واقعیت است که فارغ از علل و زیرساختهای شکل گیری اش، وجود دارد.

چنین نگرشی باعث می شود یکی از اولین بخشهایی که در هر مواجهه با هر نوع بحران سریعا دستخوش توقف می گردد و تمام زحمات پیش از بحران در این حوزه را ابتر می کند، بودجه آموزش و توسعه است. و البته در چند گام بعدتر کاربه نفس وجودی سرمایه های انسانی و پدیده Lay Off ختم می شود، بنابراین چه انتظاری می توان داشت؟

جاافتادن یک پارادایم غلط که سینه به سینه منتقل می شود و توان متولیان آموزش نیز نتوانسته است کلیت این پارادایم را در ذهن مدیران و کارآفرینان متزلزل سازد تا دست کم در منشا و واقعی بودنش شک کنند. ما در تلاشیم زمانی که در کنار شرکایمان قرار می گیریم، بجز تلاش برای خلق تجربه ای متمایز، حضورمان به نحوی باشد که بتواند بازگشت کوتاه و میان مدت این سرمایه گذاری را به آنان نشان دهد.

آموزش هزینه نیست، بلکه از جنس سرمایه گذاری است.

یک باور غالب: آموزش هزینه‌ای محسوس است (بودجه، زمان، تعطیل‌شدن کارکنان و…) اما نتایج آن (مهارت، بهره‌وری، نوآوری) دست کم در کوتاه مدت غیرملموس و به سختی قابل‌سنجش است.

از نظر ما این باورها هر دو نادرست هستند اما به شدت مانع ایجاد کرده اند، حتی در ذهن خود آموزش گیرندگان.

البته سنجش اثرات آموزش آسان نیست اما غیرملموس هم نیست. مستنداتی وجود دارند که بر این پارادایم غالب شاهدند:

در نظرسنجی D2L سال ۲۰۲۳، ۴۶٪ مدیران ارشد اعلام کردند که اندازه‌گیری ROI آموزش کارکنان برایشان دشوار است و فقط ۳۳٪ سازمان‌ها اثر مستقیم روی نتایج مالی را اندازه می‌گیرند.

الگوی گزارش CIPD/Forbes نشان داد ۹۳٪ برنامه‌های آموزش و توسعه هیچ ارتباط مشخصی با اهداف کسب‌وکار ندارند، یعنی حس کردند بدون چشم‌انداز واقعی، آموزش تنها هزینه است.

اما شواهد از دسته مقابل هم وجود دارد:

طبق گزارش D2L، توسعه رهبری ROI حدود ۷ دلار به ازای هر ۱ دلار هزینه در پی دارد—عمدتاً از طریق افزایش درآمد و کاهش ترک نیرو!

HR Daily Advisor (۲۰۲۱): آموزش، هزینه نیست بلکه سرمایه انسان‌محور است؛ با افزایش توان عملیاتی کارکنان، downtime کاهش می‌یابد و بهره‌وری بالا می‌رود.

در بریتانیا طی ده سال تا ۲۰۲۲، مخارج شرکت‌ها برای آموزش به‌ازای هر نفر ۱۹٪ کاهش یافته—این کاهش همراه با افت بهره‌وری و کسری مهارت‌ها بوده است.

در استرالیا نیز شرکت‌هایی که بودجه آموزش را تا ۵۰٪ کاهش داده‌اند، تخمین زده‌اند این امر باعث از دست رفتن مهارتهایی به ارزش ۲ میلیارد دلار شده است.

در واقعیت، ما چه در زندگی های شخصی و چه در فضای کسب و کار و زندگی حرفه ای و سازمانی، هر زمان که بخواهیم سرمایه گذاری ای انجام دهیم، چه مراحلی را طی می کنیم؟ عجیب نیست که وقتی به آموزش می رسیم، چون از جنس هزینه دیده می شود دنبال گرفتن بهترین قیمت هستیم، نیازسنجی بر مبنای تشخیص متولیان کسب و کار قرار می گیرد و عمدتا خود افراد نیز در این قضیه دخل و تصرفی ندارند. به همین دلیل برگزاری آموزش نیز حتی اگر با کیفیتی قابل قبول ارائه شود، با اقبال و استقبال مخاطبین مواجه نیست و در فضای آموزش یا درگیر با امور روزمره هستند یا حتی جالب تر، زمان آموزش در سازمانها محترم شمرده نمی شود و بعضا افراد در زمانی که برایشان اموزش در نظر گرفته شده، باید در جلسه ای با همان کسی که آموزش را تایید کرده است، شرکت کنند! جل الخالق! بعد توقع داریم نتیجه هم بدهد. این است که ما سالهاست تلاش می کنیم به اینگونه آموزش دادن تن ندهیم. آموزش یک سرمایه گذاری بینهایت حساس و مهم است و نتیجه گرفتن از آن در گرو الزاماتی است. ما آموزش را برای آموزش ارائه نمی دهیم. ما می خواهیم آموزش برای اثربخشی باشد، چه در تجربه خود فرد ملموس باشد تا یادگیری انگیزاننده باشد و چه در تجربه سازمان، که بتوان در میان مدت و بلند مدت اثراتش را ردیابی و دنبال کرد.

کارکنان احساس می‌کنند اگر امروز آموزش نمی‌بینند، باید به شغل دیگری فکر کنند—این باعث افزایش خروج بلندمدت استعدادها می‌شود.

دوره‌هایی که صرفاً برای تأیید حضور یا مستندسازی قانونی طراحی شده‌اند، بدون تأثیر واقعی بر توانایی کارکنان باقی می‌مانند.

بسیاری از ارسال‌کنندگان تجربه در Reddit تایید می‌کنند که محتوای آموزشی سازمانی خشک، غیر مرتبط، و اغلب بی‌اثر است.

گزارش مک کنزی در سال 2022 نشان می‌دهد که بیش از 70٪ از سازمان‌ها از اثربخشی برنامه‌های آموزشی ابراز نارضایتی کرده‌اند و دلیل اصلی آن، نبود پیوند بین آموزش و عملکرد سازمانی بوده است.

در مقاله ای که در سال 2016 در HBR منتشر شده است، نویسندگان (Beer, Finnstrom, Schrader) بیان می‌کنند که سازمان‌ها سالانه میلیاردها دلار صرف آموزش می‌کنند، اما به دلیل فقدان تغییرات سیستمی، ساختار ناکارآمد و فرهنگ سازمانی مقاومت‌کننده، این آموزش‌ها به نتیجه نمی‌رسند.

پژوهشی از موسسه Brandon Hall در سال 2020 نشان داده است که تنها 8٪ از مدیران سازمان‌ها، آموزش را به عنوان عامل تحول واقعی رفتار کارکنان می‌شناسند، و عمده آن‌ها بازگشت سرمایه (ROI) آموزش را اثبات‌ناپذیر می‌دانند.

برای تغییر نگرش شما و بازکردن دریچه تاثیرگذاری از مجرای آموزش، آماده ایم.

ما برای این رفع این چالش در سازمانها سالها در حال تحقیق و توسعه، کسب تجربه و ارائه خدمت بوده ایم. برای تغییر نگرش نسبت به مقوله آموزش سازمانی تلاش بسیار کرده و خون دلها خورده ایم. امروز بر اساس تمام این تجربه زیسته، با نهایت دغدغه مندی و مسئولیت پذیری در راستای اثربخشی در کنار شما هستیم. اگر نگران بوده اید یا هستید، اجازه بدهید با هم گفتگو کنیم. با ما در تماس باشید.