نیروی فنی و نه حرفه ای

تبلور خرد جمعی در اداره کرد یک سازمان

حکمرانی شرکتی به مجموعه‌ای از سازوکارها، قوانین، و فرآیندهایی اطلاق می‌شود که از طریق آن‌ها یک شرکت کنترل و هدایت می‌شود. این سیستم به توزیع حقوق و مسئولیت‌ها میان ذی‌نفعان مختلف شرکت از جمله هیئت مدیره، مدیران، سهامداران، و سایر ذینفعان می‌پردازد.

اینکه یک سازمان، توسط چه کسی یا کسانی اداره می شود و ساز و کارها و فرآیندهای اداره شدن آن به چه شکل است از مباحث اساسی و زیرساختی است که عموما به جد مورد تفکر طراحی قرار نگرفته است و عموما بازی های قدرت بر آن حاکم است.

حکمرانی شرکتی برای ایجاد اعتماد در بازار و جلب سرمایه‌گذاران حیاتی است. شرکت‌هایی که سیستم‌های قوی حکمرانی دارند، معمولاً در مقابله با چالش‌های مالی و عملیاتی بهتر عمل می‌کنند و از نظر پایداری بلندمدت و تعهد به مسئولیت اجتماعی نیز قوی‌تر هستند.

شفافیت، مدیریت ریسک و پاسخگویی از اصول کلیدی حکمرانی شرکتی هستند که به جلوگیری از فساد و تقلب کمک می‌کنند و موجب می‌شوند شرکت‌ها بهتر بتوانند منافع ذینفعان خود را حفظ کنند.

مدلهای متنوعی برای حکمرانی شرکتی وجود دارند که در یک طیف که یک سر آن تمامی ذی نفعان و سر دیگر آن مالک قرار می گیرد، تعریف می شوند. اما آنچه غالبا در میدان عمل قابل مشاهده است، تمرکز قدرت در یک فرد است که غالبا هم بنیانگذار اصلی است و عموما صندلی مدیریت عامل را هم در اختیار دارد.

در کسب و کارهای خانوادگی نیز هیات مدیره ای متشکل از اعضای خانواده توسط شخص مدیرعامل منتخب می شوند و عملا هیات مدیره در سایه مدیرعامل تشکیل گردیده است تا صرفا مستندات قانونی فراهم آمده باشد و شان و معنای واقعی آن مشاهده نمی شود.

همه این موارد چالشهای بسیاری فراروی سازمانها و حتی بنیانگذاران آن می گذارد.